Jasper lake Louise

Vandaag zijn we vroeg opgestaan omdat we een lange reis voor de boeg hadden. Dus we zijn vroeg gaan rijden om bij de eerste stop te ontbijten bij lake Louise. We ontbijten hier met tosti s die ik in een pannetje maak met voorverpakte plakjes cheddar kaas. Een stuk kaas is niet te krijgen maar dit is eigenlijk best lekker. We hebben eitjes en warme chocolade melk. Geen armoe dus.
Lake Louise is druk, maar prachtig. We moesten ons best doen een paar plaatjes te schieten zonder andere mensen erop te krijgen, maar het is gelukt.
Vlakbij de parkeerplaats van lake Louise werden we getrakteerd op een mama grizzly met twee kleintjes. Op ik denk twee meter bij ons vandaan.

Het is ook meteen duidelijk dat er rare situaties ontstaan wanneer er een beer opduikt. Niet door de beer, maar doordat mensen zomaar hun auto stil zetten en uitstappen om foto s te maken.
Er heerst een soort van paniekerige opwinding waar mensen alleen de beer door een lensje bekijken. Ik moet zeggen dat ik me er ook schuldig aan maakte.
Het leverde een geweldige foto op, maar de volgende beer doen we dit anders.

Door naar de volgende bestemming: jasper zoals gezegd, maar wel via de “mooiste weg ter wereld” zo wordt gezegd en ik ben het ermee eens.
Het ene gletsjermeer na het andere en de een nog blauwer dan de andere. We zijn zo vaak mogelijk gestopt om te kijken en van de ene verbazing in de andere gevallen.

Voor de lunch zijn we gestopt aan de voet van de ICEfields, een gigantische gletsjer.
We waande ons op een andere planeet, zo onaards als dit desolate landschap aandoet.
Na een hele koude wandeling op onze teva’s op de gletsjer hebben we in de camper soep gemaakt en opgegeten. Ik heb nog nooit zo mooi gegeten.

We vervolgde onze weg naar Jasper waar we wat boodschappen hebben gedaan en de camping hebben opgezocht. De camping bleek wel 40 km verderop, daar draaien ze hier hun hand niet voor om. “IT’s over there” zei de taxidriver aan wie ik t vroeg.
Vlak voor de camping nog een stelletje mooie elks gezien. Of is het Elken?

De camping heet Pocahontas en is echt hardcore camperen. Er is hier niets...eh ja wel iets... namelijk berenhabitat. De ranger van de camping had er even geleden nog een geZien.
Het plekje dat we toegewezen kregen was helemaal niet te geloven en komt zo uit een film of uit dat stukje in droomvlucht waar die trollen schommelen. Het lijkt wel een sprookje.
Het hout dat we vonden was nattig, daarom heeft dave wat blokken klein gehakt, dat was droger, en na eerst heel veel rook kregen we het vuurtje lekker opgang en konden we wat te eten maken en marshmallows roosteren.